خدایا .......خدایا
توی دنیای بزرگت پوسیدیم که
میخواستیم ......میخواستیم
مثل اینروزو نبینیم که دیدیم که

بعضی وقتا اونقدر حرف توی دلت تلمبار شده که فقط با گفتن یه جمله میتونی همشونو یه جا به زبون بیاری......:« هیچیم نیست !» ....... منم الان هیچیم نیست .هیچی

وقتی با هراس به سقفی نگاه می کردم
که قرار بود  سرپناهم باشه
بی اختیار یاد کسی افتادم
که  زیر اون  سقف
قرار بود تکیه گاهم باشه
قطره اشکی از گوشه چشمم لرزید
 واحدی برای اندازه گرفتن
شدتش پیدا نکردم
فقط میدونم اونقدر بود که
خونه آرزوهامو خراب کنه

امروز تهرون نبودم......توی راه که می اومدم داشتم با خودم فکر می کردم اگه بخوام چند وقته دیگه برم  باید چه چیزایی با خودم ببرم؟؟؟  مدارکمو از اکابر و سیکلم و دیپلم گرفته تا به بعد........ شناسنامه و پاسپورت و...... یه چند تا سی دی که یکسریشون به کارام مربوطند و چند تاهم آهنگ جاودانه ( برای من )  و یاد آور خاطرات
توی افکار خودم غوطه ور بودم. رسیدم در خونه. رفتم کلید بندازم به در که همسایمون اومد جلو.....بدون سلام و احوالپرسی گفت 
نرو خونه  زلزله اومده بود!!!  .........یکه خوردم...ولی راستشو  بخوای نترسیدم. انگار آماده هستم . واسه یه سفر
اومدم توی خونه . تمام متعلقاتم به این دنیا که توی یک کیف جا میشدند رو دم دست گذاشتم
چه دنیای بی اعتباریه! برای یک ساعت بعدت هم نمیتونی نقشه بکشی ...حالا ما اینا رو آماده گذاشتیم تا کجا قسمت بشه با خودمون ببریمشون

The missing piece

 

It was missing a piece and it was not happy ……

And as it rolled

It sang this song :

"Oh, im looking for my missing piece…."

……………

……………

 

One time it seemed to have found

The perfect piece

But it didn't hold it tightly enough

And lost it !

Another time

It held too tightly

And it broke !

So on , and it rolled

Having adventures

Falling in to the holes

And bumping in to stone walls

 

And one day  it came upon

Another piece that seemed to be just right……..

Hummmm, it fit ,

It fit perfectly. At last ! at last !

And away it rolled

And because it was now complete,

It rolled faster and faster

Faster than it had ever rolled before………...

…………..

Oh my, that it was complete,

It could not sing at all

"Ah", it thought…..

so it stopped rolling

and it set the piece down gently

and slowly rolled away

and as it rolled it softly sang

"Oh, im looking for my missing piece !!!!"

 

 

 

زندکی شاید همین باشد !!

 

      همه لحظات تنهاییمو تنهاى تنها کذروندم . هیجکى رو توى خلوت دلم راه ندادم.....رفتم تا آدم بشم . خودمو بشناسم . محک بزنم و زدم ! من میتونم ، میتونم هر آنجیزى باشم که اراده کرده ام...... انتخاب کن میخواى کدوم باشى ؟  یه برک شناور در آب  که هر لحظه خودشو به دست جیزى میسباره  تا غرق شدنشو فراموش کنه  یا دستى باشى که غرق شدن هر برکو بهش یادآور بشى ؟ هیج جیزو فراموش نکن . واقعیتو ببین. جشماتو باز کن . تصمیم بکیر ، حالا اکه خواستى ببند ............ ولى یادت باشه موقع تصمیم باز باز باشن . هیجى رو از قلم ننداز . این واقعیت زندکیه..... باهاش روبرو شو . هنوز فرصت برای ساختن هست 

                                                                                                                       

شب یلدای همتون مبارک باشه ! به همین مناسبت تفالی به دیوان حافظ زدم که بد نیست شما هم با من این بیت رو بخونید و حالشو ببرین !! اوخ ببخشید .. اینجور حرف زدن از ادب به دوره. منظورم این بود که بخوانید و ازآن بهره های معنوی ببرید

اگه دنبال بهره مادی هستید رو راست بگم روی شعر و شاعری و عشق و عاشقی خط بکشین

اینم بیتی که امشب اومد

   طهارت ار نه به خون جگر کند عاشق        

               به قول مفتی عشقش درست نیست نماز                  

به من که خیلی چسبید...راستش من با حافظ دنیایی دارم...وقتی میخونم میرم تو عالم هپروت

بیخود نیست که تو فامیل به "دختر حافظ " معروف شدم... خدا جون دلم گرفت ‍ میدونی یاد یه دوست خوب افتادم که برای تولدم زیباترین هدیه رو بهم داد

حرف شعر و شاعری و البته عاشقی شد گفتم بد نیست یکی از شعرامو براتون بنویسم تا بدونید که ما هم أ 

 

امشب دلم گواهی از

حسی غریب می دهد                          

تمام حرفهای تو

                            بوی فریب می دهد                           

دلم گواه می دهد

که عشق تکیه گاه نیست                      

برای قلب خسته ام

                           دگر مرا پناه نیست                                                                                                                            

نگاه روز اولت

دلم به باغ سیب برد                         

ولی ز رنگ این زمان

                                   چه زود او نصیب برد                     

میان دستهای تو

                                           حرارتی ز عشق نیست            

دگر معلم دلم

نمی دهد به عشق "بیست                      ‍