کاش پاک کردنِ یک بخش ناخوشایند از زندگیت هم به سادگی حذف یک پست قدیمی از  وبلاگت بود. یا قسمت نظراتِ بقیه رو میشد به سادگی یک کلیک از زندگیت پاک کرد . اینجا هر کسیو بخوای میتونی دیلیت کنی حتی خودت ! این دنیای مجازی عجب دنیاییه. مدینۀ فاضله !! 

اونقدر سعی می کنی خودتو با کار سرگرم کنی ، کلاسهای جور وا جور بری ، تصمیمات تازه بگیری و بعد درست همون روزایی که فکر می کنی دیگه همه چیز روبراه شده ، یک تلنگر باعث میشه اون زخم کهنۀ فراموش شده سر باز کنه.  یکباره به هم می ریزی . نه حوصلۀ کاری داری نه حتی نوشتن . اونقدر یهو میری توی لاکِ خودت که فکر می کنی دیگه بیرون اومدن از این لاک امکان نداره . ولی خوبیش اینه که آدم فراموش کاره یا شایدم پوست کلفت !! شایدم راه دیگه ای نداره ، باز بلند میشه و دوباره توی مسابقۀ زندگی شرکت می کنه.  فقط به عنوانِ یه دوست بهت میگم ، سعی نکن روشو  کم کنی . بگذار بگذره . اینجوری اونم تمام زورشو برای کم کردنِ روی تو بکار نمیگیره ...... خوبه  که می گذره .

فکر میکردم همه چیز زیر سر آقای "ی " باشد. امروز با او تماس گرفتم و معلوم شد ایشان که سرشان خیلی شلوغ بوده و از طرفی نمی خواستند آن کلاس را از دست بدهند ، نشسته اند و پیش خودشان فکر کرده اند که نام ما را هم حالا همینجوری اضافه کنند که اگر شد که خودشان بروند و اگر نشد  هم ..........

امروز حالم اصلآ خوب نیست. کلافه ام . نمی توانم بنویسم .... بگذارید برای یک فرصتِ دیگر ........